LENDAS DO MOSTEIRO: UNHA VIAXE INMERSIVA AO PASADO

 Lendas do Mosteiro: unha viaxe inmersiva ao pasado, é o título do proxecto presentado no III Concurso Audiovisual “ANPAS Galegas-Somos Rural”.

A través deste proxecto quixémoslle dar ao noso alumnado (3º ESO)  a posibilidade real de reconstruír o presente e cimentar o futuro partindo dos seus intereses e motivacións, por iso o produto elixido foi un videoxogo. A nosa proposta Lendas do Mosteiro consiste simulación do deseño dun videoxogo que combine a realidade inmersiva coa rica historia do Mosteiro de Monfero (de aí o subtítulo Unha Viaxe Inmersiva ao Pasado). 

O vídeo e o cartaz que se presentan a concurso constituirían o “trailer” promocional do lanzamento deste videoxogo ao mercado, coa idea de captar a atención dos xogadores/as.  

Cartel promocional: Quixemos emular un cartel promocional de videoxogo, unha peza visual que non so busque informar (título proxecto, logo ANPAS Galegas, datos do concurso, datos do centro educativo), senón tamén seducir e captar a imaxinación dos/as gamers. Todos os elementos foron elixidos coidadosamente, para captar a esencia do xogo. O Mosteiro de Monfero como eixo central, con estética pixelada e filtro de cor que o mimetiza coa contorna natural e vexetal (Fragas do Eume), e pequenos elementos que ocupan un plano secundario 1 Memoria xustificativa Lendas do Mosteiro: unha viaxe inmersiva ao pasado. III Concurso Audiovisual “ANPAS Galegas-Somos Rural” (mandos da consola, espada, copa, estandarte, avatares feminino/masculino) e que reforzan tanto a idea de videoxogo como o seu contexto histórico (Idade Media). A selección dunha tipografía axeitada (pixel-art) así como o concepto virxedacelagamestudio (nome ficticio do  estudio de deseño e programación de xogos multimedia) axudan a potenciar o produto.  

Vídeo: Adaptándonos ás bases do concurso (duración 3 minutos) pensamos na idea recrear un “trailer” ou avance do lanzamento do videoxogo perseguindo fundamentalmente tres obxectivos: informar sobre a existencia do videoxogo e da súa próxima estrea, crear expectación e transmitir o estilo do produto (estética e temática). Estudo previo e pormenorizado da linguaxe cinematográfica e traballo minucioso de edición buscando a construción dunha atmósfera envolvente, que, axudada por unha banda sonora narrativa, arrastre ao espectador/a a mergullarse na historia e na trama. Utilización de elementos textuais con tipografía medieval para reforzar ideas e aportar unha linguaxe inclusiva.  Imaxes: Ante a imposibilidade de realizar gravacións no propio Mosteiro (falta de medios e de tempo) recurrimos a imaxes xeradas con IA que permitiron  ambientar o videoxogo nun escenario similar, trasladándonos a unha época medieval escura e cruenta, onde conviven monxes, campesiños/as e señores feudais. 

III CONCURSO SOMOS RURAL TRABALLOS PARTICIPANTES

O xurado da Confederación ANPAS GALEGAS tomou a decisión de nomear gañador do III Concurso ANPAS GALEGAS-Somos rural, á equipa que representa ao CEIP Plurilingüe Os Casais, e ao seu proxecto "Horreos: patrimonio material e inmaterial".

Dende ANPAS GALEGAS consideramos a tódalas equipas participantes no III Concurso Somos Rural gañadoras e dignas merecedoras de levar o premio. Cada un dos proxectos presentados demostra un profundo compromiso coa posta en valor do entorno rural, polo que tódolos participantes deben sentirse orgullosos da súa participación.

O recoñecemento ao seu labor esténdese máis alá dos premios, abarcando o aprecio e o respecto de quen entendemos a importancia dos seus traballos.

En definitiva, o III Concurso Somos Rural é una celebración do esforzo colectivo por preservar e mellorar o patrimonio rural. Cada participante, co seu proxecto único, xoga un papel crucial neste obxectivo común. A verdadeira recompensa é a transformación positiva que estes proxectos aportan as comunidades rurais e o exemplo que establecen de cara as futuras xeracións.

ANPAS GALEGAS continuará apoiando e promovendo iniciativas que destaquen a importancia do rural e o seu potencial para contribuír o benestar xeral da sociedade. Felicitacións a tódolos participantes polo seu incrible traballo e compromiso!

Para poder ver os proxectos: https://somosrural.anpasgalegas.gal/proxectos-3a-edicion/

Saída ao Castro de Elviña

 Visitar o Castro de Elviña e aprender sobre a cultura castrexa é unha maneira fantástica de coñecer como vivían os nosos antigos habitantes na Galicia de hai moitos séculos. Este castro, situado en A Coruña, é un importante exemplo do patrimonio cultural galego, e ao visitalo podemos descubrir como os castrexos se organizaban, que tipos de vivendas construían, como se alimentaban e que obxectos usaban. A través deste coñecemento tamén podemos aprender sobre a etnografía da época, é dicir, as costumbres e as tradicións do pobo castrexo. Ademais, este tipo de visitas permítennos valorar mellor as nosas raíces e comprender a importancia de coidar o noso entorno natural, que tamén formaba parte da súa vida. Visitar o Castro de Elviña foi unha maneira divertida e educativa de sentirnos máis conectados co noso pasado e con todo o que forma parte da nosa identidade galega.

SE CANTO É PORQUE QUERO

A Real Academia Galega (RAG) difunde a súa produción da miniserie documental das Letras Galegas 2025 Se canto é porque quero. Xa pode verse en academia.gal e na canle de Youtube institucional. A proposta audiovisual dedicada ás cantareiras e á poesía popular oral destaca a riqueza dun tesouro cultural creado colectivamente polo pobo, especialmente por mulleres como as sete nas que a RAG personifica a celebración do vindeiro 17 de maio, e partindo do pasado reivindica o futuro dunha tradición chea de vida que están a reinterpretar as novas xeracións. 

A RAG irá publicando nas vindeiras semanas máis contidos divulgativos arredor do Día das Letras Galegas na sección da súa web centrada na gran festa da cultura galega (https://academia.gal/letras-galegas/2025/cantareiras). Incorporará tamén novas actividades interactivas á web de Primavera das Letras.

 

Rosa e Adolfina, cantareiras de Cerceda nacidas a comezos do século XX, aprenderon a cantar e bailar da súa familia e participaban en festas comunitarias chamadas foliadas. Nos anos 80, unha nova xeración redescubriu estas tradicións. Un momento clave foi a chegada da musicóloga suíza Dorothé Schubarth en 1978, quen recolleu centos de cantigas e creou o Cancioneiro Popular Galego, unha obra fundamental para conservar este patrimonio. A tradición de recoller cantigas continuou por novas xeracións, que percorrían aldeas gravando e documentando a música popular galega para mantela viva. Vendo este vídeo creo que hoxe en día temos que valorar moito as posibilidades que temos hoxe en día, tanto internet, como saber ler partituras. Borda o milagro que Dorothé Schubarth gardara esta cultura nosa, pois se non fora por ela, teríamos moito menos do que podemos coñecer a día de hoxe. NGP (3º ESO).

Ambientes do 1º ciclo no 2º trimestre

 Neste 2º trimestre o alumnado de 1º e 2º traballamos xuntos/as para aprender coas seguintes actividades nos diferentes ambientes. Picade nos enlaces para ver a información. Ademais, este trimestre tivemos unha nova actividade, engadimos a clases de conversa en inglés en parellas para o grupo que estaba no ambiente de xogos, aproveitamos a axuda da auxiliar de conversa e da profe de inglés para practicar a oralidade, foi unha experiencia ben enriquecedora que repetiremos no 3º trimestre. 

- Ambiente de ciencia e arte. 

- Ambiente de lingua e matemáticas. 

- Ambiente de xogo e construción. 

ESPAZO INTERXERACIONAL: FÁLAME DA EMIGRACIÓN

 

Outro curso máis, o noso centro está a participar no programa interxeracional que Afundación (Fundación Galicia Obra Social) realiza nos centros educativos. Esta iniciativa busca fomentar un encontro de diálogo e experiencias compartidas entre os maiores que emigraron en busca dunha vida mellor e o alumnado de ESO.

Na primeira sesión deste enriquecedor encontro, tivemos a sorte de contar con tres convidados moi especiais: Rosa, que emigrara a Francia; Ezequiel, que viviu en Arxentina e na República Dominicana; e Mª José, que fixo a súa vida en Suiza. Todos eles viñeron acompañados por Teresa Alonso, do Espazo+60 de Afundación de Pontedeume, quen facilitou a conexión entre as xeracións.

Os nosos visitantes compartiron con nós as súas vivencias, as diferentes motivacións que os levaron a deixar a súa terra e as dificultades que atoparon no camiño. Un dos aspectos que máis nos conmoveu foi a morriña que senten pola súa terra e pola familia que deixaron atrás en Galicia. Contaron anécdotas que nos fixeron reflexionar sobre o valor da familia e a importancia das raíces, así como sobre as experiencias que marcaron as súas vidas e, en consecuencia, o devir de moitas familias galegas.

Ao remate da sesión, todos xuntos degustamos unha pequena merenda, onde as risas e as conversas fluíron de maneira natural. Foi unha experiencia interxeracional totalmente enriquecedora, que nos deixou a todos con ganas de máis.

Agora, esperamos ansiosos a segunda sesión, que terá lugar a próxima semana. Nesta ocasión, será o alumnado quen investigue sobre a historia de vida das súas propias familias e comparta os seus traballos, narrando as vivencias de emigración que tiveron que afrontar os seus avós ou familiares.

Non podemos estar máis que agradecidos aos nosos e nosas visitantes por compartir e transmitir os seus coñecementos e experiencias. Este tipo de actividades non só benefician ao alumnado, senón que tamén enriquecen a toda a comunidade educativa, promovendo novas modalidades de aprendizaxe que favorecen o diálogo, a cooperación e o entendemento entre as distintas xeracións.

AS NOSAS TRANSMISORAS CON RICHI CASÁS. LETRAS GALEGAS 2025

Xoves 3 abril 2025. Biblioteca Castelao. De 15:10 a 16:25 

Grazas e parabéns tamén a vós. Tiñades todo  o tema moi traballado, como non vin en ningún outro centro educativo, e os rapaces atenderon con moito interese as miñas explicacións, videos e música. Valoro máis que ningunha outra cousa o feito de que tocarades e cantasedes durante a sesión, pois por moita teoría que se expoña, ó final o que conta é seguir cantando e tocando xuntos. A razón de ser do canto é a xuntanza, e esta música ancestral chegou ata nós porque serviu para xuntar á xente durante miles de anos. Seguide así, fomentando o canto, e quen sabe, se as institucións educativas nos dan pulo, tamén o baile, outra manifestación, se cadra máis corporal e liberadora, do noso ser. Anímovos moito a facer esa foliada en Casa Lourán, e a que sexan os alumnos e alumnas quen organicen e se mova para formar esa festa. Eu estarei encantado de vos recibir se me é posible, e poñer en práctica outra vez todo o falado na sesión de onte. Aproveitade ao máximo a ese alumnado que tedes no centro que son alumnos de grupos folclóricos. É un tesouro e unha sorte contar con eles, e son un exemplo magnífico para o resto. Unha forte aperta a alumnado e profesorado do CPI Virxe da Cela. Richi.