Cando se achega o final do mes de outubro, o Samaín comeza a estar
presente… Esta festividade que agora rememoramos, ten a súa orixe nas
celebracións que o pobo celta vivía durante días para dar remate á tempada das
colleitas e dar tamén comezo a un novo ano. Os antigos celtas dividían o ano en dúas metades:
unha luminosa, de fartanza, calor e verán , e outra escura,
de escaseza, frío e inverno. No medio das dúas quedaba a noite de Samaín,
unha noite máxica na que os espíritos malignos quedaban ceibes e os defuntos
visitaban as casas. Nesas
celebracións, a través de druídas, contactaban cos ancestros e estes viñan visitar
aos vivos…e para guialos colocaban caveiras acendidas nos seus fogares; de aí
que agora se conmemore decorando cabazas.
Coa
chegada dos romanos e máis tarde do cristianismo a noite converteuse na
de Todos os Santos, aínda que pola costa atlántica de Europa
pervivíu a costume de lembrarse dos mortos e a crenza de que as meigas
elixían o 31 de outubro para realizar os seus aquelarres.
En
Irlanda, as vellas tradicións conserváronse durante toda a Idade Media, e foron
os inmigrantes irlandeses os que levaron as vellas costumes aos Estados Unidos.
Foi así como esta festa de orixe celta converteuse en Halloween.
E
no noso cole andamos entre cabazas, pantasmas e portas terroríficas
celebrando o samaín.
Invitámosvos
a visitar
o recantiño de lecturas de terror onde encontraredes un montón de libros de
medo… medo????, quen dixo medo???. Atrévete a descubrilos!!!
No hay comentarios:
Publicar un comentario